بر آستان جانان

            یارم به یک لا پیرهن خوابیده زیر نسترن ترسم که بوی نسترن مست است و هشیارش کند پروانه امشب پر مزن اندر حریم یار من ترسم صدای پرپرت از خواب بیدارش کند پیراهنی از برگ گل بهر نگارم دوختم بس که لطیف است آن بدن ترسم که آزارش کند ای آفتاب آهسته نِه پا درحریم یار من ترسم صدای پای تو از خواب بیدارش کن ...

          پی نوشت: این دختر ما بسیار بسیار هنرمند است.یک روز مامان مژگان تصمیم گرفت با دختر دردانه اش کیک درست بکنه.این دردانه دختر در هیچکدام از مراحل آماده کردن،وزن کردن،مخلوط کردن مواد هیچگونه اذیتی نکرد و تمام کارها را با صبر و حوصله و توجه به راهنمایی مامان انجام داد.   اینقدر این دخترم گله اینقدر خوبه...حد و اندازه نداره....بزن دستتو       ...